Je kan het nog niet zo goed zien op de echo hieronder, op 20 januari 2020 gemaakt. Het is het eerste fotootje van onze mooie pup Monty. Iets meer dan drie weken voor de geboorte.
Moeder Pipa heeft het geweldig gedaan! Op 12 februari brengt de zwarte krullebol een nestje ter wereld met vijf reutjes en twee teefjes. De pups wegen ongeveer 350 gram. Prachtige gezonde labradoodle pupjes!
Als wij het nestje bezoeken (de pups zijn dan amper twee weken oud) zijn we op slag verliefd op een ieniemienie bruin wit bolletje, met de oogjes nog dicht. We mogen het hummeltje even uit het nestje op schoot nemen. Ons nieuwe vriendje moet duidelijk nog wennen aan ons. Al gauw horen we hartverscheurende piepgeluidjes uit het mormeltje komen…
Vanaf nu gaat alles zó snel. Een paar dagen later krijgen we een berichtje dat de puppies de oogjes open hebben en al zelfstandig geitenmelk drinken. De pups groeien enorm snel en wegen nu al meer dan een kilo.
Tijd dus om snel weer eens langs te gaan. Onze puppy is nu al bijna drie weken oud en lijkt al een beetje gewend aan de aandacht. We zitten gezellig in de woonkamer met de pup op schoot. Een goede foto maken blijkt een uitdaging: zo beweeglijk is dit druktemakertje!
Als de puppies al weer bijna vier weken oud zijn, bezoek ik ons vriendje nogmaals. Ik word meteen bij binnenkomst door de pup begroet. Hij vindt het duidelijk al minder eng. En wat is hij gegroeid. De pup weegt inmiddels ruim twee kilo. Sinds deze week eten de pups ook al vlees. Daarnaast drinken de puppies nog bij hun moeder en worden ze verwend met geitenmelk. Als ik op de grond ga zitten klimmen alle puppies nieuwsgierig over mijn benen. En mijn broek blijkt heerlijk om de tandjes in te zetten! Na een kwartiertje spelen zijn de pups doodop. Tijd om even bij te slapen…
De dondersteentjes zijn al weer bijna vijf weken oud, we gaan weer eens op bezoek. Ditmaal zijn alle pups klaarwakker en actief. Overal in de woonkamer lopen puppies. Onze Monty vindt het eerst even spannend. Als ik op de grond ga zitten kruipen de jonge hondjes over mijn benen, hangen met hun nageltjes in mijn trui of gaan het gevecht aan met een schoenveter. Monty kan gelukkig niet achterblijven en laat zich knuffelen en verleiden tot wat gestoei. De hele drukte houdt misschien een kwartiertje aan, waarna de pups op allerlei plekjes (onder de salontafel, achter de wasmand, naast mijn voeten) in slaap vallen. Een puppy kan de slaap niet vatten en blijft ravotten en knabbelt vrolijk aan mijn enkels. Wat een gezelligheid!
Een paar dagen later krijgen we een filmpje van het baasje van Monty toegestuurd: vier puppies, waaronder Monty, zijn hevig in gevecht met een bh. Een tel later zie je Monty ineens achteruit schuiven en onschuldig wegkijken. Duidelijk een hondje dat hier niéts mee te maken heeft… Later horen we van zijn baasje dat juist Monty de bh uit de wasmand had gevist…
Bij mijn volgende bezoek, een week later, zie ik dat Monty goed heeft gegeten de afgelopen week. Van zijn baasje hoor ik dat Monty naast zijn eigen bakje ook de bakjes van zijn broertjes en zusjes wegwerkt. Een gezonde eetlust!
Als ons hummeltje 6 weken oud is, komt de dierenarts langs om de pup na te kijken, in te enten en te chippen. Monty blijkt een stoer beestje. Bij het inenten en chippen geeft hij geen kick. Hij laat zich braaf nakijken. Kerngezond is het oordeel! Met een eigen paspoortje voor Monty vertrek ik weer naar huis. Ditmaal nog zonder Monty… Nog twee weken geduld…
Monty 