Terwijl Monty dagelijks nieuwe ervaringen opdoet, staat de wereld waarin hij groeit op z’n kop. Corona…
Op 12 februari 2020, de geboortedag van Monty, is het coronavirus nog ver weg. We lezen over het mysterieuze virus in Wuhan en over het handelen in wilde dieren op de markten. Een compleet andere cultuur, de andere kant van de wereld: letterlijk en figuurlijk is alles nog ver van ons verwijderd.
Op Montfort zijn we dan ook nietsvermoedend namen aan het verzinnen voor ons nieuwe schoolhondje. Een enthousiast groepje leerlingen komt na onderling overleg tot een shortlist: Monty (naar Montfort College), Blue (blauw en groen zijn de kleuren van de school), Barco (in z’n vrije tijd wordt hij een scheepshondje) of Bobby (gewoon een leuke naam). Het wordt Monty, die naam krijgt de meeste bijval.
Heel Nederland krijgt ondertussen de opdracht maatregelen te treffen om verspreiding van het coronavirus te voorkomen. We zullen vaker onze handen wassen en voortaan in de elleboog of in een schoon papieren doekje kuchen of niezen. In alle toiletten in de school hangen we handenwasprotocollen op en we adviseren even te stoppen met het schudden van handen bij aanvang en na afloop van de les. Enkele dagen later vertelt Rutte ons dat dit overheidsbeleid wordt. Geen handen meer schudden. We begroeten elkaar op afstand, met een boks of een elleboogstootje.
Er volgt een oproep aan de leerlingen: wie wil helpen Monty te verzorgen? Mijn mailbox loopt vol met prachtige motivaties, zoals “Ik heb thuis twee vogeltjes, die laat ik ook uit in de kamer. Ik heb dus al ervaring.” of “Mijn opa heeft een hondje. Daar wandel ik elke dag mee.” en “Van mijn moeder mag ik geen hond, dus dit is mijn kans!” Bijna dertig leerlingen hebben zich aangemeld.
En dan is er op donderdagmiddag de persconferentie waarin de minister vertelt dat er geen bijeenkomsten met meer dan 100 man mogen zijn. De scholen blijven open, zegt hij, want kinderen kunnen het virus minder goed overdragen. Er is ongeloof. Wat onverantwoord! Er werken ook volwassenen op de scholen. En is dat wel zo dat kinderen minder besmettelijk zijn? Landen om ons heen hebben de scholen wel gesloten… De druk op de minister wordt verder opgevoerd en op zondag is hij om: de scholen sluiten de deuren tot 6 april.
Geen kinderen meer op school. Collega’s werken vanuit thuis. Afstandsonderwijs. Het is stil in het gebouw. En de maatregelen volgen zich snel op. We krijgen bericht dat de schoolexamens gewoon doorgaan. Wat een geluk dat we deze net voor de sluiting hadden afgerond! Wel zijn er nog de losse eindjes en de praktische opdrachten. Hoe organiseer je dat zonder kinderen en collega’s in gevaar te brengen? Er volgt protest en vervolgens het besluit dat het centraal examen (CSE) dit jaar niet doorgaat. De scholen horen dat ze tot 1 juni de tijd krijgen om alle schoolexamens, (dossier)toetsen, mondelingen en praktische opdrachten af te nemen.
Intussen zijn alle café’s en restaurants dicht. Nederland werkt vanuit huis indien mogelijk. We spreken af: anderhalve meter afstand houden. Dit blijkt een lastige maatregel. Hierop worden de regels verder aangescherpt. Er volgen sancties als men tóch bij elkaar komt. Ook bijeenkomsten met minder dan 100 mensen worden verboden. Men mag maximaal drie mensen tegelijkertijd thuis ontvangen, op voorwaarde dat er voldoende afstand kan worden gehouden. Coronaspugers worden bestraft, om te beginnen met 10 weken cel.
Minister Slob geeft aan dat hij de scholen pas gaat openen als het onderzoek naar de besmettelijkheid van kinderen is afgerond. Dit zal naar alle waarschijnlijkheid pas begin mei zijn afgerond. We wachten het af! Monty zal starten in een leeg gebouw, zonder kinderen. Een gekke start voor een schoolhondje.
Monty 